Barokowa perła Wrocławia

Uniwersytet Wrocławski jako uczelnia nie tak dawno obchodziła 320 lecie założenia. Ufundował ją w 1702 roku cesarz Leopolda I. Była pierwsza wyższą uczelnią we Wrocławiu. Jej początki sięgają jednak znacznie wcześniej. Koncepcja uniwersytetu pojawiła się wraz z dynamicznym rozwojem akademii prowadzonego przez jezuitów. Główny budynek mieścił się tuż obok aktualnego gmachu głównego uniwersytetu. Później, rozwój został zachowany przez wojny śląskie oraz zmianę władz miasta, które przeszło z rąk austriackich w pruskie. Dopiero druga połowa XIX przyniósł ponowny dynamiczny rozwój uczelni. Powstają nowe wydziały, do miasta ściągają wybitni wykładowcy. Godnym uwagi jest fakt, że w tym okresie powstaje także ogród botaniczny a później założone zostaje Wrocławskie zoo.

Główny budynek: Uniwersytet Wrocławski

W rzeczywistości sam budynek to perła architektury barokowej. Wystarczy stanąć przed główny wejściem aby poczuć klimat dawnych lat. Nad główną bramą dostrzeżemy portyk na szczycie którego znajdują się figury przedstawiające tak zwane cnoty kardynalne. A w kolejności od lewej strony są to: sprawiedliwość, męstwo, mądrość i umiarkowanie. Budynek główny mieści w sobie jedną z najbardziej znanych auli. Bezsprzecznie Aula Leopoldina jest unikatem na miarę przynajmniej regionu jak nie w skali całej Polski. Szczęśliwie przetrwała zawieruchę wojenną bez znaczących zniszczeń a teraz po kolejnej renowacji ponownie zaprasza wszystkich chętnych do zapoznania się z jej oryginalnym, barokowym wnętrzem.

Obecną budowlę zaplanowano jako jeden z boków czworokąta. Niestety problemy z finansowaniem, zmiany przynależności miasta, wojny, nie pozwoliły na dokończenie ambitnego projektu. Pozostałością jest wyraźny zarys kolejnego skrzydła, które przylega do kościoła (na terenie którego znajdował się niegdyś zamek cesarski).

Z innych ciekawostek wartych odnotowania jest południk przebiegający przez wieże matematyczną. Na jej szczycie są 4 figury reprezentujące pierwsze wydziały uniwersytetu.